یکی از گناهان، استخفاف نماز یعنی سبک شمردن نماز است. نماز نخواندن یک گناه بزرگ است و اما نماز را خفیف شمردن، استخفاف کردن، بی اهمیت تلقی کردن گناه دیگری است. پس از وفات امام صادق ( ع ) ابو بصیر آمد به ام حمیده تسلیتی عرض کند. ام‏ حمیده گریست. ابوبصیر هم که کور بود گریست. بعد ام حمیده به ابوبصیر گفت: ابوبصیر! نبودی و لحظه آخر امام را ندیدی، جریان عجیبی رخ داد.

امام در یک حالی فرو رفت که تقریبا حال غشوه‏ای بود. بعد چشمهایش را باز کرد و فرمود: تمام خویشان نزدیک مرا بگوئید بیایند بالای سر من حاضر شوند. ما امر امام را اطاعت و همه را دعوت کردیم. وقتی همه جمع شدند، امام در همان حالات که لحظات آخر عمرش را طی می‏کرد یک مرتبه چشمش‏ را باز کرد، رو کرد به جمعیت و همین یک جمله را گفت: «ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلو‍‍‌ة» هرگز شفاعت ما به مردمی که نماز را سبک‏ بشمارند، نخواهد رسید. این را گفت و جان بجان آفرین تسلیم کرد. امام نفرمود که شفاعت ما به مردمی که نماز نمی‏خوانند نمی‏رسد.

آن که ‏نماز نمی خواند تکلیفش روشن است، بلکه فرمود کسانی که نماز را سبک می‏شمارند. یعنی وقت و فرصت دارد و می‏تواند نماز خوبی با آرامش بخواند ولی نمی‏خواند. نماز ظهر و عصر را تا نزدیک‏ غروب نمی‏خواند، نزدیک غروب که شد می‏رود یک وضوی سریعی می گیرد و بعد با عجله یک نمازی می‏خواند و فورا مهرش را می‏گذارد آنطرف، نمازی که نه‏ مقدمه دارد و نه مؤخره، نه آرامش دارد و نه حضور قلب .

حجّت الاسلام والمسلمين محسن قرائتى:

قبل از حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله در آئين حضرت عيسى هم نماز بوده كه قرآن از زبان او نقل مى كند كه خداوند مرا به نماز سفارش كرده است : ((واوصانى بالصلوة ))⁽¹⁾

وقبل از او موسى بوده كه خداوندبه اوخطاب مى كند:((اقم الصلوة لذكرى ))⁽²⁾ و قبل از موسى پدر زن او حضرت شعيب بوده كه نماز داشته است : ((يا شعيب اصلاتك تاءمرك ))⁽³⁾ و قبل از همه آنها ابراهيم بوده كه از خداوند براى خود و ذريّه اش توفيق اقامه نماز را مى خواند: ((ربّ اجعلنى مقيم الصلوة و من ذريّتى ))⁽⁴⁾ و اين لقمان است كه به فرزندش مى گويد:
((يا بنىّ اقم الصلوة و اءمربالمعروف و انه عن المنكر))⁽⁵⁾

پسر من نماز را بپا دار و امر به معروف و نهى از منكر كن .
جالب آن است كه معمولا در كنار نماز سفارش به زكات مى شود ولى از آنجا كه نوجوان معمولا پول ندارد، در اين آيه در كنار نماز به جاى زكات به امر به معروف ونهى ازمنكر سفارش شده است .

(1) مريم ، 31.
(2) طه ، 24.
(3) هود، 87.
(4) ابراهيم ، 40.
(5) لقمان ، 17.

در ان‌ لحظه‌ كه‌ ادمی‌ به‌ كمال‌ و شكوه‌ بی‌نهایت‌ افریدگار جهان‌ می‌اندیشد، سراپا شیفته‌ ان‌ می‌شود; دل‌ و جانش‌ به ‌خضوع‌ و خشوع‌ و فروتنی‌ می‌گراید; با اهنگ‌ فطرت‌ در برابر ان‌ همه‌ كمال‌ و عظمت‌ سر تعظیم‌ فرود می‌اورد: «ركوع»; سر به‌ زمین‌ می‌ساید: «سجود»; و زبان‌ به‌ ستایش‌ می‌گشاید: «حمد و تسبیح‌».

قرآن‌ عبادت‌ را مخصوص‌ خدای‌ یكتا می‌شمرد و پرستش‌ هر كس‌ و هر چیز دیگر جز خدا را حرام‌ و گناهی‌ بس‌ بزرگ‌می‌داند:
«و قضی‌ ربك‌ الا تعبدوا الا ایاه‌...» «فرمان‌ خدا بر ان‌ رفته‌ كه‌ جز او را نپرستید...»

اسلام‌ از نظر كلی‌، برای‌ عبادت‌ خدای‌ یكتا هیچ‌ زبان‌ یا شكل‌ خاصی‌ معین‌ نكرده‌ و هیچ‌ قید و شرطی‌ نگذارده‌ است‌. تنها شرط مهم‌ عبادت‌ در اسلام‌ این‌ است‌ كه‌ ...